Op zaterdag 28 oktober zijn we om 12 uur opgehaald door Hermen, Oskar en Christel om, in plaats van naar voetbal te gaan of op Jesper te passen, mee te gaan naar een onbekende bestemming. 200 Meter verderop staat (bijna) iedereen op de parkeerplaats op ons te wachten. Helaas hebben een aantal vrienden het niet kunnen redden vanwege ziekte.

Harold gaat met de mannen op weg richting het strand en Mariska mag wat dichter bij huis blijven en rijdt richting Utrecht.

De heren

Nadat iedereen is aangekomen vertrekken we in 2 groepen. De dames rijden met Mariska richting Utrecht, terwijl de mannen de snelweg richting Amsterdam nemen. We zijn met Erik, Oskar, Hermen, Freark, Jeroen, Dimitri en Martijn. Frank was helaas ziek, Bas kon niet komen uit Noorwegen en Menco moest op een zieke Patrick passen. Nadat onderweg wat grappen zijn gemaakt over parkeren in de buurt van de Bananenbar, laten we Amsterdam links liggen en rijden we richting Wijk aan Zee. We parkeren de auto in de duinen. Omdat Martijn daar zijn zeilpak aantrekt, begin ik me toch enige zorgen te maken, maar het blijkt dat we gaan vliegeren op het strand. 

Met een vlieger van ruim 3 vierkante meter mogen we eerst om en om wat bochtjes maken om een gevoel te krijgen met de vlieger. Nadat we allemaal een beetje feeling met de vlieger hebben getoond, gaan we verder in iets kleinere groepjes met vliegers waar een wat langere lijn aan zit. Ik mag natuurlijk weer als eerste en wordt direct geconfronteerd met natuurkunde in de praktijk. Doordat de lijnen een stuk langer zijn, zit er nog meer kracht in de vlieger en het lukt mij dan ook niet om op mijn plek te blijven staan. De eerste echte lange sleepsporen worden getrokken. Met die lange lijnen wordt het vliegeren echt super gaaf, maar ook erg vermoeiend. Gelukkig zijn Oskar, Erik en Jeroen bij mij in het groepje, waardoor we regelmatig de vlieger kunnen overgeven. Hermen en Freark hebben net als Martijn en Dimitri iets minder geluk, want zij moeten het met z'n tweeën per vlieger zien te redden, waardoor ze een stuk minder mogelijkheden hebben om uit te rusten. Behalve dat de vlieger met langere touwen een stuk meer kracht heeft, blijkt het ook een stuk makkelijker om er loopings mee te maken. Probleem is echter dat de touwen dan wel gedraaid raken, waardoor de vlieger ineens in spiegelbeeld gaat sturen. Het gebeurt dan ook regelmatig dat Han, de instructeur, moet komen helpen om de touwen weer te ontwarren. 

Als iedereen ook een beetje gevoel met de lange touwen heeft, wordt de volgende uitdaging geïntroduceerd. Een soort skateboard waarop je je, haaks op de wind, kan laten voorslepen door de vlieger. Omdat er redelijk wat wind staat, gaat iedereen, na wat opstart problemen, al gauw als een speer over het strand. Heen blijk makkelijker dan terug, dus af en toe moet iemand een stukje lopen om weer bij de groep te komen. Iedereen lijkt de vlieger en het skateboard behoorlijk onder controle te hebben. Degenen die in volle vaart op de zee afgaan blijken, tot teleurstelling van de rest, zelfs op tijd te kunnen stoppen om niet nat te worden. Hoewel de controle bij iedereen prima leek, zijn er toch een paar mensen die hebben aangetoond dat je nooit moet denken dat je iets goed kunt. Hermen viel een keer hard voorover, waarna Han als een speer achter de vlieger aanmoest. Ook ik ging een keer hard onderuit. Na drie uur vliegeren, waarbij we een heleboel lol hebben gehad, gingen we vervolgens om 5 uur weer in de auto's richting Utrecht. We konden terugkijken op een ontzettend leuke middag, en wisten in ieder geval dat we de volgende dag spierpijn zouden hebben.

De dames

De vrouwen gaan na een bakkie koffie/thee naar een studio in Utrecht waar mevrouw Monique uitlegt over de technieken van een mozaïek. Ze heeft een aantal erg mooie kunstwerken in de studio staan waarmee ze ook exposeert, zie voor meer informatie www.demozaiekloods.nl. We zijn met Saskia, Jeanet, Renate, Mieke, Christel en Jacqueline. Silje kon helaas niet komen, Slependen (Noorwegen) is dan toch best ver helaas. 

Wij mogen 2 grote bloempotten gaan mozaïeken. Om te beginnen moet ik de kleuren gaan bepalen van de tegels die we gaan gebruiken, het advies is om maximaal 5 kleuren te gebruiken, dus die zoek ik ook uit. Ik houd het bij 3 groentinten en 2 blauwtinten, past mooi in de woonkamer!! Om te kunnen mozaïeken moeten de tegels eerst stuk, dus wij gaan met een hamer aan de slag. Alle spanning valt (slaat) van me af ;-). Met een tang maken we de stukjes klaar om te kunnen plakken. Van elke kleur worden 2 bakjes stukjes klaargemaakt en we gaan in twee groepjes aan de gang. 

De opbouw van de kleuren is hetzelfde, alleen wij beginnen met de lichtste kleur en de andere groep met de donkerste kleur. De potten worden wel ongeveer hetzelfde maar dus net niet helemaal. Tijdens het plakken kunnen we lekker kletsen en aangezien een aantal meiden elkaar niet kent was dat toch wel een aardige bijkomstigheid. Ik moet eerlijk zeggen dat als je het goed wilt doen dat je wel behoorlijk geconcentreerd aan de gang moest, nou ja, de potten zijn wel erg leuk geworden.

Monique had lekker wat drinken en pinda's klaargezet en de uren vlogen werkelijk voorbij. Saskia is helemaal om en wil dit zeker nog een keer gaan doen. Mieke en ik hebben onszelf al bij haar in de schuur uitgenodigd voor een middagje mozaïeken, een spiegeltje voor in de wc of zoiets... De potten zijn intussen af, Monique zorgt dat ze gevoegd worden en ik krijg een belletje als ze klaar zijn. Dit zal een weekje voor de bruiloft zijn, dus de potten gaan mee naar het feest zodat iedereen ze nog even kan bewonderen!

We vertrekken naar de stad en na een drankje in café Belgie gaan we naar Dish, Oudkerkhof, voor het eten. Saskia en Erik moeten helaas door naar een volgend feestje, dus zij gaan niet mee eten. Het eten is erg lekker bij Dish (ik ben al nog een keer geweest) en het is natuurlijk gezellig. Verrassend hoe leuk het is om al je vriendinnen uit zoveel verschillende steden bij elkaar te hebben. Fantastisch!